Alweer één jaar geleden...............

Vandaag is het alweer 1 jaar geleden dat mijn moeder is overleden aan die rotziekte Kanker.

Wat is de tijd toch ontzettend hard gegaan...ik herinner het me nog als de dag van vandaag.... daar lag ze dan op de IC aan allerlei toeters en bellen. Ademen kon ze al niet zelfstandig meer dus lag aan beademingsapparatuur.

Ook werd ze slapende gehouden, omdat ze anders in paniek zou raken en dan al de benodigde apparatuur weg zou trekken, want ze hebben het 1 keer geprobeerd om haar bij te brengen... Eric stond aan de ene kant van haar bed en ik aan de andere kant...ze begon te draaien met haar ogen en begon rustig op mijn moeder in te praten.

Vervolgens werd ze steeds onrustiger, begon te kreunen, woelde met haar benen en begon met haar armen te zwaaien en oh oh wat had ze nog een kracht zeg....vervolgens werd het steeds erger en hebben ze haar helaas toch weer in slaap moeten brengen.

Mijn god wat zag dat er toch vreselijk uit allemaal, maar was wel beter voor haar en ook veiliger.

Zo heeft ze 4 dagen op de IC gelegen, tot op de dag dat Eric en ik even naar huis waren gegaan om wat spullen op te halen. Voordat we zouden gaan slapen wilde ik toch even weten hoe het met mn moeder ging dus belde de IC op en toen kreeg ik te horen dat ze toch best wel flink achteruit ging en dat we beter konden komen want dat ze mss de ochtend wel niet zou gaan halen.

Zo pakte ik snel wat spullen in en s`nachts dus weer op weg naar Rotterdam naar het ziekenhuis.

Eenmaal allemaal daar aangekomen hebben we de hele nacht bij haar gewaakt en uiteindelijk half 7 smorgens zagen we via de monitor dat het einde verhaal was...........

Ik had haar vast tijdens het definitieve afscheid nemen op de IC....met mn ene hand had ik haar hoofd vast en met mn andere hand haar hand en mn hoofd op haar borstkas..............

Wat was het hartverscheurend om je moeder dan zo te moeten achterlaten.....ik wilde haar dan ook niet los laten dus Eric heeft me moeten weg halen.........

Ook al is het nu een jaar geleden....ik mis haar dan gewoon nog iedere minuut van de dag en helemaal vandaag, omdat je er toch weer aan herinnerd wordt.

Lieve mam, zoals ik wel vaker heb gezegd, je leeft voort in mn hoofd en zekers in mn hart.........

IK HOU VAN JOU.............